CoReP temsilcisinin konuşması
Beşinci Enternasyonal için Birlik’e bu yaz kampına daveti ve bu görüşme fırsatını verdiği için teşekkür ederiz.
Kâr amacına dayalı kapitalist imalat şekli, insanlığın çevresini yok etmektedir. Ekonomik krizler tekrar etmektedir, daha da fazla işsizlik ve fakirlik yaratarak. Burjuva devletler, sosyal kazanımları yok etmekte ve hürriyetleri kısıtlamaktadırlar… Burjuvazinin siyasi partileri dine, ırkçılığa, eşcinsel düşmanlığına… dayanarak günah keçisi aramaktadırlar.
Rus emperyalizmi Ukrayna’yı işgal etmiş ve Putin Ukrayna’nın istiklalinin Bolşevik Parti’nin ihaneti sebebiyle olduğunu iddia etmiştir. Milli his ve Rus birliklerin motivasyon eksikliği sayesinde Ukrayna fethedilmemiştir. Rus proletaryası harbe son verebilir, demokratik hürriyetleri tesis edebilir ve komşu halklar ve milli azınlıklarla kardeşçe ilişkiler kurabilir.
Rohingyalar Birmanya devleti tarafından baskı görmektedirler. Keşmir, Hint devleti mağdurudur. Kürtler ise birçok kapitalist devlet tarafından baskı gören bir azınlıktır. Afgan devleti kızları okullardan kovmuştur. İran devleti türban kullanımını dayatmaktadır. En ileri ülkelerde dahi – ekonomik ve bilimsel açıdan – burjuvazinin dinci veya faşizme kayan kanadı kürtaj hakkını kısıtlamaktadır.
Buna rağmen “reformist” partilerle sendikal bürokrasilerin tekrar eden ihanetleri birçok defa kapitalizmin hayatta kalmasına yardımcı olmuştur, yakın geçmişte Fransa ve Büyük Britanya’da genel grev çağrısı yapmayı reddetmeleri buna bir misaldir. Reformizm, işçi hareketinde en etkili akımdır. Sendikalarla sosyal vatansever partilerin yozlaşmış bürokrasilerinden oluşmaktadır. Bu teşkilatlara girmek bir seçenektir. Birleşik işçi cephesi, işçi teşkilatlarını kapsar. Güncel komünist strateji, yani sürekli devrim, her türlü halk cephesine karşı çıkar, bilhassa ezilen ülkelerde emperyalizm karşıtı birleşik cephe vasıtasıyla yapılan halk cephelerine.
Halk cephesi, komünist programda neredeyse bir asırdan beri yoktur. Bu terim Zinovyev ve Radek tarafından 1922 senesinde icat edildiğinde, Türkiye Komünist Partisi’nin milliyetçi burjuva rejim tarafından katledilmesiyle zaten geçersiz kılınmıştı. Çin’de 1927 senesinde Kuomintang tarafından yürütülen karşı ihtilal, (Komünist Enternasyonal’in) Beynelmilel Sol Muhalefet’inin emperyalizm karşıtı birleşik cephenin yerine sürekli devrim stratejisini getirmesine yol açmıştır. Emperyalizm karşıtı birleşik cephenin 1951 senesinde Pablo ile Mandel tarafından gene gündeme getirilmesi, Bolivya ihtilalinin 1952 senesinde ihanete uğramasına yol açmıştır, beynelmilel yönetim milliyetçi burjuva MNR’in sol kanadını desteklediğinde.
Barbarlığa doğru yürümeye son vermek için, sermayeye el koymak, burjuva devletlerin yerine işçi şûralarına dayalı işçi hükumetleri getirmek, gezegeni muhafaza edecek şekilde imalatın ve dağıtımın planlanması için bilinçli emekçiler birleşmelidir. Bunun için bize bir eylem programı, her ülkede hakiki bir işçi partisi ve küresel ölçekte ihtilalci komünist bir enternasyonal lazımdır.
Bu, burjuvaziyi devirmek, onun silahlı çetelerine karşı çıkmak ve Ekim İhtilali’nin yolunu tekrar bulmak isteyen on binlerce militana dayalı olacaktır. Komünist Enternasyonal’in ve onun ihtilalci işçi partileri olarak bölümlerinin inşaları, uzun bir mücadelenin neticesi olacaktır. Sabırla, beynelmilel ölçekte ve her ülkede gerek sözde Troçkizm’den, gerek işçi hareketinin diğer akımlarından, gerekse ezilenlerin milliyetçiliğinden gelsinler enternasyonalist komünist militanları toplamak icap edecektir.
Milli taktik meseleleri (sendikalardaki faaliyet, rey verme, aday gösterme… hakkında) sadece beynelmilel bir temelde merkezi ve demokratik bir biçimde çözümlenebilirler. İşçi hareketi dahilinde ihtilalci olanları, fırsatçılardan ve sekterlerden ayırmak icap eder. Komünistler, işçi hareketinin tamamında işçi demokrasisi uygulanması taraftarıdırlar. Buradan başlayarak komünist teşkilatlar, sosyalist ihtilalin nihai zaferine, insanlığın sömürüden kurtulmasına, herkesin özgürleşmesine imkân sağlayacak bolluk toplumuna yani komünizm-sosyalizme yolu açmaya imkân verecek ihtilalci işçi enternasyonalini kurmak için çalışırlar.
CoReP temsilcisinin toparlaması
Bu görüşme için çok teşekkür ederiz. Yoldaşların konuşmaları bir çok meseleye dokunmuş ve son derece ilham verici olmuştur. Bu meseleler gençliğin yerini de kapsamaktadır. Bu belirleyicidir, hem günümüz için hem de istikbal için ve hem Enternasyonal’de hem de her bir bölümünde özerk bir gençlik teşkilatı bulunması son derece mühimdir.
Bir yoldaş reformizm mevzusunda sorularını ifade etmiştir. Onlardan kendimizi nasıl ayıracağız? Hangi tavrı almalıyız? Reformizm, sosyalizme ihtilalden ziyade reformlar sayesinde ulaşılabileceğini iddia eden partiler ve sendikal bürokrasilerden oluşur. Birinci Cihan Harbi’nden evvel bu bir yanılsamaydı, Birinci Cihan Harbi’nden sonra ise bu bir ihanettir. Bildiğimiz gibi bu, sermayeye hiçbir taviz verilemeyeceğinin pratikte bir ispatını teşkil etmiştir. Reformistler ve ihtilalciler arasında bu ikisi arasında gelip giden ve ne reformist ne de ihtilalci olan merkezciler de bulunur. Belli bir aşamada ya birini ya da ötekini seçerler, ama merkezci olarak ihtilalci değillerdir.
Şimdi, nasıl koordine olacağız? Hangi aşamalardan geçmek icap eder? Evvela hem program açısından hem de pratik açıdan açık olmamız gerekir. İşte bu yüzden Marks ve Engels’in anarşistlere karşı yaptıkları gibi, Lenin’in reformistlere karşı yaptığı gibi, Troçki’nin Stalinistlere karşı yaptığı gibi ve ihtilalci komünistlerin merkezcilere karşı yaptıkları gibi kendimizi onlardan ayırmamız icap eder. Belirleyici nokta şudur: burjuvaziyle hiçbir ittifak yapılamaz. Bu, emperyalizm karşıtı birleşik cephe hakkında tartışmamızın esas unsurudur: burjuvaziyle hiçbir koalisyon yapılamaz. Bu, teşkilatlarımızın hem pratik hem de teorik açıdan tartışmaları gereken meselelerden biridir.