Peki neden genel grev sloganını yüksek sesle ifade etmekten korkuyor ve sadece grevden bahsediyor? Kiminle saklambaç oynuyor? Proletaryayla değil mi? (Troçki, “Bir defa daha, Fransa nereye gidiyor?”, Halk Cephesine Karşı, GMI, s. 23)
Emekliliğe karşı reformun geri çekilmesi için 7 mart tarihindeki gösteriler kitlesel bir hale bürünmüştür. 3 milyona yakın emekçi tüm Fransa’da gösterilere iştirak etmiştir. Fakat hükumet bir karış bile geri adım atmamıştır çünkü birbiri ardına gelen eylem günleri onu hiçbir şekilde tehdit etmemektedir. 6. eylem gününün akşamı, sendikalar birliği buna rağmen… 2 ilave eylem günü kararı almıştır, 11 ve 15 mart tarihlerinde. Aynı zamanda diğer seferberlikleri de destekleme kararı almıştır, 8 mart kadın hakları gününden sonra gençlik teşkilatlarının 9 mart gününde tertip ettikleri üniversite ve lise öğrencilerinin seferberlik gününü. Hükumet bundan hiç korkmamaktadır! Kanun projesi yoluna rahat bir şekilde devam etmektedir ve parlamento alanında öyle veya böyle, ki buna [hükumetin tartışmaları sonlandırıp oylamaya geçmeyi zorlamasına izin veren bir madde, ret halinde hükumet düşer] 49.3 maddesi de dahildir, en geç 26 mart tarihinde kabul edileceği şüphe götürmemektedir. Hükumeti yenip metnin geri çekilmesini söküp alabilecek yegane şey genel grevdir. Sendika aygıtları da tam da bunu istememektedirler. Enternasyonalist Marksist Grup’un mücadelesi bu istikamettedir.
Bu mücadelede çok yalnızdır. Tabii ki sayıca çok daha büyük “Troçkist” teşkilatlar mevcuttur (LO, 2 NPA, 2 POI, RP, Révolution). Fakat hiçbiri derhal genel grev için mücadele etmemektedir, hiçbiri sendikal bürokrasilere karşı çıkmaya cesaret edememektedir çünkü hepsi bunlarla bütünleşmiştir (her ne kadar ayrı sendikalarla olsa da). Tümü, emekçilerle gençlere, sendika şeflerinin karar verdikleri eylem günleriyle tekrar edebilir grevlerin “tramplen” olduklarına, bir şeyler “inşa ettiklerine” inandırmak için rekabet halindedir.
LO tarafında genel grev için mücadeleye herhangi bir destek aramak boşunadır, bu teşkilat “grevlerin”, “kitlesel gösterilerin” gelişmesi çağrısında bulunmaktadır…
Dolayısıyla seferberliğimize devam etmek ve vites artırmak gerekmektedir. Galip gelmek için tarafımızın herkesi seferberliğe dahil etmesi ve geçmişte etkinliklerini ispat etmiş silahları kullanması lazımdır: grev, kitlesel gösteriler ve firma işgalleri (Başyazı, 5 mart)
NUPES yanlısı NPA ile NUPES karşıtı NPA aynı gemide bulunmaktadırlar. Eylem günlerinin birbirlerini takip etmelerinin ve tekrar eden grevlerin bunlara destek vermesinin genel greve yol açabileceğini iddia etmektedirler.
7, 8 ve 9 mart günleri, seferberliğe niteliksel bir sıçrama yapma imkânı sunmaktadır. Sendikalar birliğinin 7 mart günü grev çağrısını azar azar çeşitli sektörlerde grevin devam etmesi çağrıları takip etmiştir: RATP [Paris metrosu], SNCF [Fransız demir yolları], rafineriler, temizlik işçileri, çeşitli bölgelerdeki okullar. (NUPES yanlısı NPA, Bildiri, 2 mart)
7 mart salı günü, sendikalar birliği, “ülkeyi durma noktasına getirme” çağrısında bulunmuştur, yani kadın erkek herkesi bir araya getirecek bir grev çağrısında. Bu tarih iki haftadır beyan edilmiştir ve beklenmektedir, başarısı sonrasında gelecekler için bir tramplen olabilir. (NUPES karşıtı NPA, Başyazı, 5 mart)
Mesele mücadeleleri birbirlerine eklemek değildir, aksine galip gelmelerine imkân sağlayacak şekilde kadınlar kitlesini ve öğrenimini sürdüren gençlerin büyük bir kısmını saflarına katacak proletaryanın kuvvetini sahaya sürmektir.
Her iki NPA gibi RP de tekrar edebilen grevlerin bir neticeye ulaşabileceklerini iddia etmektedir.
Enerji, petrokimya, limanlar veya Fransız demir yollarında tekrar edebilen grev sürdüren CGT federasyonlarının tekrar edebilen grevlere iştirak eden grevcilerin tümünü koordine ederek ve grevi yaymak için sistematik bir siyaset uygulayarak, diğer sektörlere yönelik eylemler ile diğer sektörlere yönelik faal bir siyaset yürütmeleri son derece mühimdir. (RP, 8 mart)
Böylece demir yolları çalışanları ve diğerleri gibi bazı sektörlerin, sendikal şeflerin tüm işçi sınıfını çağırmadıkları mücadeleyi tek başına yürütmeleri gerekirmiş, buna ilaveten aynı zamanda mücadeleyi yaymaları da icap edermiş. Peki hangi perspektif ile? Tekrarlanabilir grevlerin yayılması perspektifiyle. Fakat tekrar edebilir grev sloganı, metin geri çekilene dek genel grev sloganı değildir, mücadelenin yükünü en mücadelecilerin omuzlarında bırakıp aynı zamanda sendika yöneticilerinin rahatça manevralarına devam etmelerine imkân sağlar. İşin aslında, bir yanda birbirini takip eden eylem günleriyle diğer yanda tekrar edebilen grevler aynı madalyonun iki yüzüdür, tüm işçi sınıfının hükumete karşı merkezileştirilmiş mücadelesini reddetmenin iyi yüzüdür.
Eylem günleri, genel greve kadar git gide yükselen bir seferberlik için destek noktaları oluşturmazlar. Emekçiler bunlara iştirak etmektedir çünkü onların sendikal teşkilatlarının teklif ettikleri tek şey budur, fakat aynı zamanda seferberliği onca havanda su döven darbe ile bölerek ve parçalayarak genel greve mani olurlar. Zaten 9 mart günündeki öğrenci gösterileri son derece zayıf olmuştur, herhangi bir seferberliğe destek noktası oluşturmaktan çok uzak kalmıştır, aksine önemli bir gerilemeye işaret etmiştir. Şimdiden bazı grevciler blokajları kaldırmaya başlamıştır, Port-Jérôme-sur-Seine konumundaki ExxonMobil rafinerisinde olduğu gibi. Üniversitelerdeki genel asamblelere çok daha az katılım olmaktadır ve RATP veya SNCF şirketlerindeki grevci oranı serbest düşüştedir.
Neden sendika yöneticileri metin tamamen geri çekilene dek genel grev çağrısında bulunmamaktadırlar? Çünkü seçimine katkıda bulundukları burjuva cumhurbaşkanına hürmet göstermeye devam etmektedirler ve kararı ona bırakmaktadırlar.
Cumhurbaşkanı’nın sessizliği, kaçınılmaz şekilde hararetli bir vaziyete yol açabilecek derin bir demokratik sorun teşkil etmektedir. (Sendikalar birliği bildirisi, 7 mart)
Sendika yöneticilerinin korktukları, tam da gerekli olan şeydir: Macron’u mağlup etmek için tabii ki vaziyetin son derece hararetli olması gerekir! Bunun yerine Macron’un kendilerini “acilen” kabul etmesini istemektedirler. Peki ne yapmak için? Neyi müzakere etmek için? Milyonlarca emekçinin talebi, metnin tamamen geri çekilmesidir!
Zaman kısalmaktadır. Ya metnin geri çekilmesine dek genel grevi dayatmak için mücadele önümüzdeki günlerde kendisine bir yol bulabilecektir ve galibiyet mümkün olabilir, ya da sendika yöneticileri işçi sınıfını eylem günleri ve tekrar edilebilir grevler çıkmazına hapsetmeyi sürdürebilecektir ve Macron galip gelecektir. Hareketin başından beri GMI bu eksen üzerinde mücadele etmektedir. Fakat bunu yalnız yapmaktadır. Aygıtların sarmalını gevşetmek isteyen işçi sınıfının bir bölümü için destek noktası olmaktan uzak merkezciler “eylem günlerinin kafi gelmeyeceğini” bilmektedirler, ama bunları ve madalyonun öbür yüzü olan tekrar edebilir grevleri görünüşte radikal cümlelerle desteklemektedirler.
Sadece bürokratik aygıtları aşmak için kararlı, tavizsiz bir mücadele işçi sınıfına yolu açabilir. Ancak kapanın işçi sınıfı üzerine kapanmasından evvel zaman kısalmaktadır.