İşçi militanlarıyla PO’ya karşı adli soruşturulmalar sonlandırılsın!

3 haziran tarihinde, işçi karşıtı Milei hükumetinin federal adalet sistemi polisi Buenos Aires kentindeki Partido Obrero [İşçi Partisi, PO] genel merkezine baskına göndermiştir. Bu sindirme, işsiz ve mahalle teşkilatlarının sorumlularına karşı şiddetli baskınları ve Polo Obrero [İşçi kutbu, PO tarafından yönetilen işsizler teşkilatı] yöneticisi Eduardo Belliboni’ye karşı adli soruşturmayı takip etmiştir.

Arjantin hükumeti gösteri yapma hakkını son derece kısıtlamak, emekçilerin sömürülmelerini derinleştirmek ve emekçi kitleleri fakirleştirmek istemekle kalmayıp, spekülatörlerle dolandırıcıları zengin veya patron olduklarında korumaktadır.

Hükumetin esas suçlaması, PO’nun buna karşı çıkmasıdır. Sürekli Devrim Kolektifi baskını kınar ve PO militanlarıyla dayanışmasını ifade eder. PO ve Milei hükumetinin polis ve adalet baskısının tüm mağdurlarını müdafaa etmek için milli ve beynelmilel birleşik işçi cephesi!

Tüm bunlar hiçbir şekilde PO’nun yönetiminin buna cevabını (19669 senesinde Amerikalı Devletler Teşkilatı tarafından kurulmuş Amerika İnsan Hakları Mahkemesi’ne müracaat) tasvip etme manasına gelmez, Frente de Izquierda y de los Trabajdores (Sol ve Emekçi Cephesi, FIT, PTS, MST ve IS teşkilatlarını da içerir) seçim ve parlamento koalisyonunun tümü tarafından paylaşılan genel (fırsatçı) yönelimini tasvip etme manasına gelmediği gibi.

“Troçkizm” adına burjuva Peronizm’e teslimiyete son!

Emperyalizm dönemi yani kapitalizmin tarihi zeval dönemi, burjuvazinin ezilen ülkelerde bile 1927 senesindeki Çin ihtilalinin teyit ettiği üzere ilerici bir rol oynamadığı dönemdir. İhtilalci yegane strateji artık sürekli devrimdir.

Hürleşme hareketi, sömüren sınıf tarafından kontrol edildiği sürece bir çıkmazdadır. Sömürge ve yarı sömürge ülkelerde, Çin’de, Hindistan’da, Latin Amerika’da halk cephesi dolandırıcılığı işçi kitlelerini felç etmeye devam etmektedir… Sosyal veya milli her türlü baskının tasfiyesi için yegane hakiki program, sürekli devrim programıdır. (4. Enternasyonal, Manifesto, mayıs 1940)

Bu sebepten dolayı 4. Enternasyonal, burjuvazinin herhangi bir sektörüyle ittifaka karşıydı. “Emperyalizm karşıtı birleşik cephe” veya “Faşizm karşıtı halk cephesi”, merkezciler tarafından takip edilen sosyal demokrasi ve Stalinizm’in ihanetine kılıf vazifesi görür. İhtiyaçlar doğrultusunda burjuva olduğu kadar laçka hususlar olan “demokratlar” veya “sol” eski burjuva radikalizmi veya eski burjuva milliyetçiliği dahil edebilirler. Mesela 2023 senesinde PS, Peronist bir fraksiyonla Hrıstiyan demokrasiye Schiaretti’nin PNH blokunda iştirak etmiştir, aynı zamanda PCA ile PCR en önemli Peronist koalisyon olan Massa’nın UP’sine hizalanmışlardır.

Maalesef 21 haziran 1974 tarihinde, Bolşevik Parti’nin ve 4. Enternasyonal’in programına aykırı bir şekilde “Troçkist” PST (ki PTS, MST ve IS vs.’nin temelindedir), “demokrasinin” müdafaası için PCA ve burjuva partiler ile müşterek bir beyanname imzalamıştır.

Böylece 2001 senesindeki ihtilalci kriz esnasında PTS, PO ve diğerlerinin Kurucu Meclis çağrısı yapmaları açıklanabilir.

3 eylül 2022 tarihinde, akli dengesi yerinde olmayan birinin Peronist Cumhurbaşkanı muavini Kirchner’e yaptığı saldırının ardından, Buenos Aires eyalet parlamentosunda (Legislatura Porteña)

PO ve PTS mebusları o vakit hükumette olan Peronist koalisyonun (Frente de Todos) burjuva partileriyle müşterek bir beyanname lehine rey kullanmışlardır.

Faşizme kayan Milei ile Peronist Massa arasındaki 19 kasım 2023 tarihindeki Cumhurbaşkanlığı seçimlerinin ikinci turunda, FIT boykot çağrısı yapmayı reddetmiştir.

Tabii ki Milei’ye oy verilmemesi çağrısında bulunuyoruz, fakat sol, Massa’ya hiçbir siyasi veya seçim desteği veremez. (PTS, 30 ekim)

Milei ile mücadele ediyoruz ve Massa’nın emekçilere karşı milli birliğine karşı çıkma çağrısında bulunuyoruz. (PO, 4 kasım)

İlk çağrımız, emekçi ve gençlere Milei’ye rey VERMEMELERİ yönündedir. (MST, 27 ekim)

19 kasım tarihindeki ikinci tur göz önüne alındığında, Milei’nin aşırı sağına HAYIR deme çağrısında bulunuyoruz. (IS, 7 kasım)

Milei’nin iktidara gelişinden beri FIT, parlamenter baskı ile Peronist sendikal aygıt tarafından Milei ve projelerini tehlikeye atmadan kitlelerin kuvvetini dağıtmak için tertip edilen sınırlı 20 aralık ve 9 mayıs eylem günlerine odaklanan fırsatçı çizgisini devam ettirmiştir.

Eylem günleri ve Milei ile sendikal müzakereler yeter, işçi karşıtı Bases kanunu geri çekilene dek genel grev!

Burjuvazinin Peronist bölümü tabii ki liberal ve radikal bölümlere karşı çıkmaktadır, fakat yine de burjuvadır. Bunları emekçilere karşı birleştiren unsurlar, onları bölen unsurlardan daha kuvvetlidir. Sendikal bürokrasiyle kadın hareketi bürokrasisi, burjuva Peronizm’in orta direkleridir. Kirchner-Fernández-Massa Peronist koalisyonu, enflasyonun kitleleri fakirleştirmesine müsaade ederek ve IMF nezdinde borçlanarak iktidardayken, CGT ve iki CTA yönetimleri kıllarını kıpırdatmamışlardır.

Milei-Bullrich liberal-radikal koalisyonu kitlelerin sosyal kazanımları ile hayat seviyesine eşi benzeri görülmemiş saldırılar başlatarak iktidara geldiğinde, iki CTA yönetiminin takip ettiği CGT yönetimi saptırma maksatlı eylemler çağrısı yapmıştır (vatansever toplanmalar, eylem günleri…). Bunları, iktidar ile müzakere ederek, milli hükumetle eyalet hükumetlerinin arasında müzakere çağrısında bulunarak, burjuva ekseriyetli burjuva parlamentoya itimat etme çağrısı yaparak, gelecek seçimleri bekleme çağrısında bulunarak… yapmışlardır.

FIT teşkilatları, sendikalar dahilinde Milei’nin projeleri geri çekilene dek genel grev için, Milei’yi mağlup etmek için mücadele etmemektedirler. Başka bir deyişle, hiçbir işe yaramamaktadırlar.

Aksine, FIT sömürülen ve ezilenlerin saflarında karışıklık yaymaktadır. Yozlaşmış ve mafya tarzı bürokratların kuvvetsiz eylem günlerini, yanıltma maksadıyla “genel grev” olarak isimlendirmektedir. “Mücadele planı” olarak, bunlar zavallı bir şekilde eylem günlerinin sadece biraz daha uzun olmalarını talep etmektedirler.

Mesele, tabandan 36 saatlik bir grev çağrısı dayatmaktır (RP [Sürekli Devrim]/Fransa, 10 mayıs)

Mücadele planı, milli seferberlikle 36 saatlik bir grev ile devam etsin… (PO, Emekçilerin milli toplantı kararnamesi, 25 mayıs)

Sendikal bürokrasinin sınırlı iş bırakması, proletaryanın genel grevinin tam aksidir.

Tüm ihtilalci partiler, bütün Moskova sendikaları grev ilan ederken bunun kaçınılmaz bir şekilde isyana dönüşeceğinin bilincindeydiler, hâttâ bunu hissedebiliyorlardı. (Lenin, 29 ağustos 1906)

Genel grev, kapitalizmin iflasının faturasını kabul etmek istemeyen ve kabul edemeyecek proletaryanın cevabıdır… Genel grevin esas önemi işte buradadır: açık bir şekilde iktidar meselesini öne çıkarır. Genel grevin hakiki zaferi, sadece proletarya tarafından iktidarın ele geçirilmesi ve proletaryanın diktatörlüğünün kurulmasıyla gerçekleşebilir. (Troçki, 6 mayıs 1926)

İş dalı grevleri değildir bu, grevler bile değildir. Bu, grevin ta kendisidir. Ezilenlerin ezenlere karşı açıkça toplanmasıdır, ihtilalin klasik başlangıcıdır. (Troçki, haziran 1936)

Cordobazo, 1969 senesinde genel grevin ihtilalin başlangıcı olduğunu ve isyana dönüştüğünü göstermiştir.

İhtilalci bir komünist parti için, eylem programı için

“Troçkist” veya “Gevarist” teşkilatlarda dağılmış enternasyonalist komünist bölüm ve unsurlar, birleşik, disiplinli ve demokratik bir ihtilalci bir işçi partisi kurmalıdırlar, program olarak Lenin ve Troçki devrindeki Komünist Enternasyonal programı ile Troçki devrindeki 4. Enternasyonal programı temel alınmalıdır.

Öncülerin safları ne kadar süratli birleşirse, kanlı kasılmalar devri o denli kısalacaktır, gezegenimiz o kadar az yıkım kaldırmak zorunda kalacaktır. (4. Enternasyonal, Manifesto, mayıs 1940)

CGT ve CTA sendikalarında, işsizler ve emekçi kadınlar teşkilatlarında, mahalle derneklerinde, multisectoriales yani değişik iş dallarının toplantılarında, Milei’yui yenmeki için, hep beraber, Bases ve Omnibus kanunları geri çekilene dek genel grev için Peronist bürokrasiye rağmen ve ona karşı mücadeleyi teşkilatlandıralım.

İki işçi karşıtı kanunla şimdiye kadar yayınlanan işçi karşıtı kararnameler iptal edilsin! İşçi militanlarıyla teşkilatlarına hiçbir adli soruşturma yapılmasın!

Temel ihtiyaç ürün ve hizmetlerinin (gıda, toplu taşıma, elektrik, İnternet, su) fiyatları düşürülsün! Maaşlar, emekli maaşları ve burslar arttırılsın ve hakiki enflasyona endekslensin! Şirket ve idarelerde işten çıkarmalara son, işsizlik yok olana dek mesai süresi azaltılsın ve yeni işe alımlar yapılsın!

Laik, kaliteli ve üniversiteler de dahil her seviyede bedava kamu eğitimi müdafaa edilsin!

Tek, kaliteli ve bedava bir sağlık sistemi kurulsun!

Kadın erkek tüm emekçiler için kaliteli barınma hakkı, kiralar zirve yapan enflasyondan evvelki seviyede bloke edilsin, evden çıkarılmalar süresiz askıya alınsın, büyük gayrimenkul sahiplerinin mallarına el konulsun ve bedel ödenmeden işçi kontrolünde kent alanları belediyeleştirilsin, toplu konut inşaatı ve dezavantajlı mahallelerin kalkınması için acil durum planı yapılsın!

Dinler devletle tamamen ayrılsın!

Kürtaj hakkı teminat altına alınsın, bedava doğum kontrolü, cinsiyetler arası maaş eşitliği!

Göçmen emekçiler için aynı haklar tanınsın!

Sendikalarda demokrasi, comisiones internas [dahili komisyonlar] tekrar kurulsun, tek bir demokratik sendika olsun, yozlaşmış ve Milei-Villarruel-Bullrich ile ittifak kuran yöneticiler defolun!

Şirketlerde, idarelerde, köylerde, mahallelerde, üniversitelerde teşkilatlanmak için, Milei’ye karşı süresiz genel grev için mücadele komiteleri kurulsun, bunlar yerel, bölgesel ve milli ölçekte merkezileştirilsin!

Öz müdafaa ile grevler, gösteriler ve işçi teşkilatları polislere, faşistlere ve mafyacılara karşı korunsun, baskı kuvvetleri silahsızlandırılsın ve lağvedilsin!

İç ve dış kamu borcu iptal edilsin, milli ve ecnebi büyük şirketlere (tarım, sanayi şirketleri bankalar, ticari gruplar, vs.) işçi kontrolünde el konulsun, dış ticaret için devlet tekeli!

Seçilmiş ve merkezileştirilmiş komitelere dayalı işçi hükumeti kurulsun, Sosyalist Latin Amerika Federasyonu!